Flachau, heimferð

Jæja, þetta var stutt, en þetta átti að vera stutt… verst að missa þessa daga í tafir á flugi.

En við lögðum tímanlega af stað frá hótelinu og vorum komin nokkuð fyrir klukkan eitt á flugvöllinn, enda flugið ekki fyrr en klukkan þrjú.

Þar tók við ansi leiðinleg bið, og ansi löng. Einhvern veginn hélt ég að Wow myndi nú hugsa fyrir að við fengjum góða þjónustu. En við innritun var starfsmaður í þjálfun (já, bókstaflega) og innritun tók heila eilífð. Rétt eftir að henni lauk, fimmtán mínútur yfir tvö var farið að kalla út í vél, þegar við vorum komin í gegnum öryggishlið (sem tók ekki langan tíma) var komið að síðasta kalli og rekið hressilega á eftir okkur. Engin smuga var að fá sér nokkuð að borða og löng bið á eina veitingastaðnum. En við létum okkur hafa það og fórum út í vagninn sem flytur farþega út í flugvél.. þar biðum við svo drykklanga stund, um tíu mínútur eftir að síðasti farþeginn var kominn. Það hjálpaði svo ekki til að eini rétturinn á matseðli Wow sem mér fannst girnilegur var búinn.

En ég hafði bitið í mig að við lentum klukkan átta en ekki sex, en sem betur fer báði ég í Viktor og hann kom strax og sótti okkur… við fengum fínan tíma að skoða og velja vín í fríhöfninni.

Viktor varð svo fyrir því óláni að bakka á bíl fyrir utan húsið hjá Bryndísi, en það voru engar skemmdir sjáanlegar í myrkrinu.