Malagaferð

Fórum með Helga og Þóru og Ægi Mána til Malaga.

Aðal verkefni ferðarinnar var að reyna að greiða úr flækjum vegna dánarbús, en gekk nú eiginlega ekki.

En aukaverkefnið var að taka smá frí og njóta þess að vera í Malaga og það verkefni tókst heldur betur vel.

Til Malaga

Við lögðum af stað til Malaga 10. júlí til að hitta Helga & Þóru – í kannski ekki mjög skemmtilegum aðal erindagjörðum – Ægir Máni var líka og við stefndum á að gera okkar besta til að njóta tímans fyrir utan aðal verkefnið.

Við mættum í langa níunda-áratugar biðröð í Keflavík, það tók rúmlega einn og hálfan tíma að klára innritun í ellefu-faldri röð með löngum hala og fluginu seinkaði aðeins, við náðum samt bæði bjór og samloku.

Við höfðum svo aðgang að betri biðstofu á Arlanda, ég stökk reyndar frá til að kaupa snúru til að hlaða Sennheiser heyrnartólin, sem voru með tóma rafhlöðu og öll hleðslutæki í töskunum sem við ‘tékkuðum inn’.

Maturinn á biðstofunni kom skemmtilega á óvart, en við stoppuðum reyndar ekki lengi fyrir flugið til Malaga. Við vorum svo í betri sætum, fengum frábæran mat – ekki bara í samanburði við annan flugfélagamat – rýmri sæti og fría drykkir. Ég hafði reyndar aðallega gert tilboð í betri sæti vegna þess að ég var ekki viss um að það væri hægt að bóka töskurnar alla leið til Malaga, það var ekki mikill tími á milli flugferða og inni í þessu var forgangs innritun. En það hafði komið í ljós að það var ekkert mál að bók farangurinn alla leið.

Flugið til Malaga var fínt, en það tók nokkrar mínútur að finna töskurnar sem höfðu verið settar á sérstakt færiband vegna þess að þær voru innritaðar utan Evrópusambandsins,

En vorum mætt upp á hótel upp úr níu um kvöldið – NH Hotel, mjög fínt og vel staðsett – og eftir stutta innritun hittum við Helga, Þóru og Ægir Mána á La Cueva – og kynntumst uppáhalds-fúla-þjóni þeirra í borginni.

Við fengum okkur síðbúinn kvöldmat á Taberna del Pintxo, (muni ég rétt), tapas brauðréttir, vorum aðeins of stórtæk á köldu réttina og ekki búin að átta okkur á að þjónarnir komu reglulega með nokkuð girnilega heita rétt – en mjög fínt og svo smá rölt um borgina og einhverjir drykkir áður en þetta var orðið gott.

Sunnudagur

Við Iðunn röltum af stað eftir góðan morgunmat á hótelinu, ætluðum að kaupa vatn og smá hótelherbergisbirgðir, en flestar búðir lokaðar, amk. framan af.

En það var engin ástæða til að láta sér leiðast – keyptum kveikjara (ég hafði gleymt mínum heima þrátt fyrir vel skipulagðan tékklista) og appelsínugular andlitsgrímur – enda gengur appelsínugult með öllu, eins og Iðunn segir. Ægi Mána fannst það nokkuð fyndið.

Svo upp á hótel og settumst með þeim við sundlaugina á þakinu.. komin í góða slökun.

Svo í Hamman (á Hammam Al Andalusia?) fínt, en ekki til fyrirmyndar að hafa lítinn gosbrunn hálfpartinn grafinn í gólfið á aðal gönguleiðinni, Iðunn hrasaði illa en slapp með marbletti.

Það tók svo smá stund að finna stað fyrir kvöldmat, vorum með ítalskan á bak við eyrað en þeir sem fengu góð meðmæli voru pínulitlir og ekkert pláss fyrir fimm manns. Við enduðum á Bar La Bouganvilla og það vildi svo vel til að úrslitaleikur Englands og Ítalíu var í boði í sjónvarpinu. Þóra og Iðunn fengu þetta úrvals lasagna, sem var samt ekki líkt neinu lasagna, mauksoðið ‘uxahala’kjöt og engir tómatar.

Leikurinn endaði kannski ekki vel, en verst að staðurinn var með útsendingu langt á eftir öðrum þannig að við heyrðum úrslitin frá fagnaðarlátunum á nálægum stöðum, eða þóttumst geta lesið í þau. Og ekki hjálpaði að útsendingin datt út í síðustu vítaspyrnunum.

En létum þetta gott heita (minnir mig).

Mánudagur

Methiti, megnið af deginum, fór upp í 42 þegar verst lét.

Þannig að dagurinn var notaður til að fara í verslunarmiðstöð sem við heimsóttum stundum hér áður fyrr, Larios, var ansi lúin síðast þegar við kíktum, en búið að endurnýja. VIð fundum nú ekki mikið þar en El Corte Ingles bjargaði mér með einhverjar „áfyllingar“ á fataskápinn.

Svo var fundur með fasteignasalanum á hótelinu og hefði nú mátt ganga betur. Það hjálpaði ekki að Helgi veiktist illa rétt áður en hún kom og gat ekki verið með okkur. En að lokum var ákveðið að hún kæmi aftur að hitta okkur á föstudagsmorgun – og kæmi þá með öll skjöl, ekki bara myndir sem hún hafði tekið á símann af skjölunum á tölvuskjá!

Helgi var alveg frá og þau Þóra höfðu reyndar verið nokkuð veik allan daginn.

Við fórum án Helga á Los Mellizos og fengum nokkuð góða rétti, til dæmis fékk ég frábærar ansjósur í einhvers konar tómat/berjamauki. Ægir fékk túnisktarta, Iðunn skeljar og flestir aðrir réttir mjög góðir.

Við Iðunn gripum bjór og kokteil á Ibis hótelbarnum, rétt hjá okkar hóteli, en Þóra og Ægir fóru að sofa.

Þriðjudagur

Helgi var enn slappur en samt betri en okkur þótti réttara að fresta fyrirhugaðri Benalmadena ferð um einn dag.

Við Iðunn fórum á smá rölt, kaffi, búð, bjór, búð, matarmarkaður og svo meira ráp, kom okkur mest á óvart hversu vel fúli þjónninn hans Helga tók okkur, eldsnöggur að taka pöntun, afgreiða og koma með reikninginn.

Desigual búðin var mun minni en okkur minnti og enn minna spennandi. Við fundum samt eitthvað á rápinu og duttum svo inn á hótel sundlaugina þegar leið á daginn.

Fyrir kvöldmat hittum við svo Helga, Þóru og Ægi Mána á Sherlock Holmes bar, smá bar rölt og nauðsynleg barstopp – og svo á Mexíkóska staðinn, Alcasabar, fínn matur og kokteilar. Nokkrir drykkir á Mojito bar fyrir svefninn. Var aðeins meðvitaður um of marga drykki um nóttina.

Benalmadena

Góður morgunmatur og tókum svo lestina til Arroyo og röltum niður til Benalmadena. Margir staðir enn á sínum stað en aðrir lokaðir eða farnir, söknuðum Flying India. En fórum í hádegismat á gamla strandbarnum, ég gat ekki valið á milli sardína og „seabass“ [sæbrimi?] þannig að ég pantaði báða réttina. Og báðir stóðu undir væntingum.

Komum okkur svo fyrir á sólbekkjum í nokkra klukkutíma, létum fara vel um okkur með bjór og lesefni og fórum (mismikið) út í sjó.

Terry, sem hefur gjarnan verið okkur innan handar, svaraði hvorki skilaboðum né símtölum og við hittum svo sem engan. Það var ekki stemming fyrir strætó til Malaga, enda búin að kaupa lestarmiða báðar leiðir, þannig að næsta mál var að fikra sig til Torremolinos. Stutt stopp á írska barnum Shamrock, svo smábátahöfnin þar sem Da Fano var enn á sínum stað. Við breyttum skipulagningu og pöntuðum mat þar og þeir hafa engu gleymt, frábær matur.

Við löbbuðum til Torremolinos og komum okkur fyrir á bar hjá vingjarnlegum belgískum þjóni, sem talaði reyndar ekki mikla ensku, en var ekkert nema vingjarnlegheitin og gaf Iðunni nýjan bjór eftir að hennar fór niður í smá handapati og gaf Ægi Mána stóra vatnsflösku að skilnaði.

Þá var enn á dagskrá að finna lestarstöðina, sem gekk eitthvað brösulega, en hafðist á endanum, nægilega tímanlega fyrir síðustu lest til Malaga. Sú lestarferð var vel skipulögð og við fengum nýjan lestarstjóra til að keyra okkur frá næst síðustu stöðinni yfir til Malaga.

Eitthvað var ég orðinn þreyttur og aumur í fótunum og hafði verulegar áhyggjur af að morgundagurinn yrði erfiður, ef ekki ónýtur.

Við komum upp á hótel um tvöleytið, góð sturta og loksins komin „mini-barinn“ á hótelinu að gagni, flöskurnar hjálpuðu mikið við að kæla iljarnar.

Lokadagur

Síðasti heili dagurinn í Malaga, mikill léttir að fæturnir voru að mestu í lagi, Iðunn með auma tá, en Helgi átti góðan plástur og ég slapp að mestu, varla blaðra til að tala um…

Við Iðunn kíktum í Soho, sem átti að vera áhugavert hverfi en við sáum svo sem ekki mikinn mun á því og öðrum bæjarhlutum. Kaffistopp, bjórstopp, duttum ekki inn á Bar Malaga, sem var svona á bak við eyrað, en ekki nægilega mikið atriði til að við nenntum að leita [það er mjög erfitt að leita í Google Maps] og hittum svo hin á Mellizos í hádeginu, túnfisktartar og sjávarréttasúpa – allt of mikið í hádegismat eftir stóran morgunmat. En það var orðinn fastur liður í ferðinni!

Svo settumst við aðeins við hótel sundlaugina áður en við héldum af stað í síðustu kvöldmáltíð ferðarinnar.

Fyrsta stopp var bar með úrvali af „kraft“ bjór, fengum fínasta bjór áður en við héldum á japanska staðinn Ta Kumi.

Það voru allir klárir í matseðil kokksins og freyðivín, ýmist bleikt eða hvítt.

En þvílík veisla, við vorum svo stút full að við afþökkuðum síðasta rétt fyrir utan eftirrétt, Helgi náði ekki einu sinni að kyngja síðasta bita af næst síðasta réttinum.

Við fengum okkur einn drykk fyrir svefninn, en svo var þetta gott, enda heimferð á morgun.

Heimferð

Fasteignasalinn sem hafði ætlað að hitta okkur til að afhenda okkur öll skjöl um morguninn mætti ekki. Svo komu skilaboð um að hún væri komin á spítala með Covid-19.

En það var ekki mikið annað en að pakka, kíkja í snarl í hádeginu og taka lestina út á flugvöll.

Þar var nokkuð löng bið en gekk merkilega vel og við náðum einum bjór.

Og hittum Tomma (Hallgríms), sem hafð verið nálægt Marbella.

Fínasta flug heim, Viktor sótti okkur og eldaði svo lasagna fyrir okkur.. Alexandra og Bergþóra auðvitað með okkur – en við entumst bara hálfan Barnaby.

Hveragerðishelgi

Óskar er alveg að verða sextugur og það var tekin skyndiákvörðun um helgarferð til Hveragerðis, þau Brynja, Kristín & Þórður og við Iðunn.

Við ákváðum að gista á Frosti og Funa, staðurinn hafði fengið mjög góðar umsagnir frá vinum og þó hann væri nokkuð dýrari en jafnvel fimm stjörnu staðir á suðurlandi… en góðar umsagnir „trompuðu“ verðið.

Við komum seinni partinn á föstudag, komumst reyndar ekki upp að afgreiðslunni vegna þess að stórum bíl hafði verið lagt á miðjan veginn. Við fengum þær skýringar að þetta væri bara píparinn, hann leggði nú alltaf svona.

Við komum okkur fyrir á herberginu og svo sem ágætlega notalegt, en það óneitanlega ansi kalt. Í móttökunni var okkur bent á að hækka í ofninum og stilla gluggatjöldin rétt. Það var nú samt kalt. Eitt var líka nokkuð undarlegt, hurðin fyrir klósettinu var greinilega einstaklega listrænt hönnuð. En ekki mjög „notendavæn“. Það var ekki hægt að loka alveg, ekkert handfang innan á og var stöðugt að detta af óhefðbundnum „hjörunum“.

Það kom í ljós að við vorum ekki ein með kalt herbergi og „heiti“ potturinn frekar kaldur að sögn annarra gesta sem höfðu þorað að prófa.

Pöntunin á veitingastaðnum sem er tengdur hótelinu hafði ekki skilað sér þrátt fyrir að við hefðum pantað með þriggja daga fyrirvara. Það var heldur ekki hægt að fá borð kvöldið eftir nema við værum til í að mæta 18:00. Við mættum hins vegar sitja sein lengi og við vildum. Ekki átta ég mig á því hverju það breytir að fá borð 18:00 og sitja til 22:00 eða fá borð 20:00 og sitja til 22:00.

Svo sem ekkert mál. En það var nú kílómetri í næsta veitingastað og kalt og hvasst. Þannig að þá var bara að hringja á leigubíl. Sá neitaði að sækja okkur, sagði að það hefði greinst Covid-19 á staðnum og hann kæmi ekki þangað.

Auðvitað getur maður haft skilning á Covid ótta og fórum reyndar líka að hafa áhyggjur. Þannig að við spurðumst fyrir og í móttökunni var okkur sagt að þetta væri rangt með Covid, en leigubílstjórinn væri nú þekktur fyrir að vera svolítið sérstakur, eins og þetta væri eitthvað „krúttlegt“. Þau buðust til bjarga bíl frá Selfossi, sem við skildum nú þannig að við fengjum bíl og jafnvel á eitthvað betri kjörum. Þau hringdu svo nokkrum mínútum seinna, gáfu okkur upp símanúmerið á leigubílastöðinni á Selfossi, sem við vorum auðvitað búin að finna, en við þyrftum að hringja sjálf. Gott og vel, við fengum bíl frá Selfossi sem sýndi okkur skilning og gaf okkur ágætt, fast verð – fram og til baka.

Á Selfossi fórum við á Kaffi Krús, nokkur bið, sem getur svo sem verið skiljanlegt, fínn matur á þokkalegu verði og boðlegt rauðvín á góðu verði. Þjónustufólkið mætti vera aðeins meira að fylgjast með og minna að spjalla saman sín á milli, en svo heilt yfir ágætis matur og ekki ólíklegt að við dettum inn aftur við tækifæri.

Við vorum svo kannski sátt við að vera ekki lengi fram eftir, spurðum hvort við mættum setjast í sameiginlega rýmið fyrir framan veitingastaðinn. Svarið var þvert nei, það væru svo verðmætir hlutir þarna. Eitthvað vafðist fyrir okkur að sjá hvað væri svona verðmætt, ekki fannst okkur sérstaklega jákvætt að gestgjafarnir gerðu sjálfkrafa ráð fyrir að við myndum stela frá þeim um leið og færi gæfist. Við ákváðum að láta vera að benda á hversu auðvelt væri að taka þessa verðmætu muni ef þarna væri eitthvað sem við ásældumst og væri þannig innstillt að okkur þætti sjálfsagt að taka annarra manna hluti traustataki. Ég benti á þetta við uppgjör og var sagt að veitingastaðurinn væri sjálfstæður rekstraraðili og þau á hótelinu gætu ekki svarað fyrir eða borið ábyrgð á þeim. Gott og vel, en eftir stendur að hótelið býður ekki upp á neina aðstöðu aðra en herbergin.

Í öllu falli, við tókum nokkra bjóra og romm yfir spurningaleik inni á herbergi hjá okkur í nokkra stund áður en við fórum að sofa, svona til þess að gera snemma.

Morgunmatur daginn eftir var svona allt-í-lagi, ekkert að honum, en svo sem ekkert meira en það. Horfðum á hundleiðinlegan leik Southampton og Arsenal í enska bikarnum sem endaði svo sem ekkert sérstaklega vel.

Eftir leikinn fórum við á Ölverk, mjög skemmtilegur handverksbjórbar. Smökkuðum nokkra bjóra á bretti og skiptum með okkur pizzum, sem meira að segja Iðunni fannst góð, einhver ostasamsetning.

Það var auðvitað ekki hægt annað en að reyna heita pottinn, þó kaldur væri, 32 gráður í frosti og gaddi, mér verður enn kalt við að rifja upp þessar sekúndur sem ferðin úr pottinum inn á herbergi tók.

Við fengum svo borð á veitingastaðnum Reykr, klukkan 18:00. Gin og tónik hjá okkur Iðunni fyrir mat, nema Brynja lét Whisky duga. Flest okkar fóru í smakk matseðilinn sem var eiginlega alveg frábær – við höfum oft prófað svona á veitingastöðum, bæði hérlendis og erlendis og þessi fer alveg í minnisbókina með þeim bestu. Hvalurinn reyndar ekki fyrir mig, en aðrir voru sáttir við hann og annað mjög vel heppnað..

Skemmtilegir réttir úr einföldu hráefni, ekkert yfirdrifið og samsetning réttanna vel heppnuð. Ekki spillti fyrir að fá ágætis rauðvín á fínu verði, þó við kláruðum nú birgðirnar af einni.

En svo inn á herbergi í freyðivín og meira Whisky og bjór og Code Names og fleiri spurningaleiki. Það var loksins kominn hiti á herbergið þannig að það fór svo sem ágætlega um okkur.

Morgunmatur á sunnudegi og beint heim, hélt að við fengjum að vera til amk. 14:00 fyrst við fengum herbergið ekki fyrr en 15:00, en það var miðað við 11:00. Okkur var sagt að það væri ekkert atriði að fara á mínútunni 11:00, en einhvern veginn ekki stemming að slaka á. Við fengum smá afslátt vegna hitaleysisins.

Jólakort / Seasons greetings 2020

Jóla- og áramótakveðjur úr Kaldaseli 13

Seasons greetings from Kaldasel

 

Eitthvað voru ferðalög ársins undir meðaltali en gaman að heimsækja Einifell, Halakot, Laugarvatn, Dalvík, Húsafell og Hótel Örk með stórfjölskyldu Iðunnar.

Alexandra kláraði sitt ferli í mars og hefur haft meira en nóg að gera í sinni vinnu í borgarstjórn.

Elina, Guðjón og Jónatan Edvard fluttu í sumar og Jónatan hélt upp á eins árs afmælið í maí hér í Kaldaseli þar sem flestir gestanna voru bangsar sem fundust uppi á háalofti.

Viktor flutti heim frá Durham í mars og kláraði kennsluna héðan úr Kaldaseli. Hann byrjaði svo að vinna hér heima fyrir Háskólann í Southampton í haust.

Travelling this year was below par, but we did manage to visit a few places in Iceland – Einifell, Halakot, Dalvík, Húsafell and Hótel Örk, with Iðunn’s family.

Alexandra completed her process in March and has been busy in the Reykjavík City Council all year.

Elina, Guðjón and Jónatan Edvard moved in the summer and Jónatan celebrated his first birthday in May, the guests mostly stuffed animals from the attic.

Viktor moved back home from Durham in March, completing his teaching from our home. He started working for the University in Southampton in September, working mostly from home.

Takk fyrir liðin ár, hafið það sem best yfir hátíðirnar og á komandi árum!

Thank you all for lovely meories and all the best in coming years.

Iðunn & Valli

Vika með fjölskyldumeðlim í sóttkví

Yngsta „barnið“, Viktor Orri, kom heim frá Durham á Englandi síðasta föstudag og þurfti að fara í tveggja vikna sóttkví. Alli í lagi með það, við viljum gjarnan leggja okkar að mörkum til að hefta útbreiðslu veirunnar og fylgja öllum ráðleggingum og tilmælum.

Hann er reyndar ekki í einangrun eins og einhverjir virðast halda, einungis sóttkví og henni fylgja ákveðnar reglur varðandi umgengni á heimilinu.

Það er líka allt í lagi að hafa í huga að líkurnar á að hann sé smitaður eru hverfandi. Hann var á svæði þar sem einungis var eitt þekkt smit þegar hann lagði af stað heim (eru 14 núna), var að mestu í einangrun eftir að skólinn lokaði, ferðaðist heim utan annatíma, það var fámennt í lestum, á flugvellinum og aðeins 13 farþegar í flugvélinni á leiðinni heim. Viktor hefur þar fyrir utan verið sérstaklega áhugasamur um handþvott og passað upp á smit frá því að hann var krakki af mikilli eljusemi. Þá voru svo sem engar sérstakar breytingar á hans högum sem ollu því að hann þurfti að fara í sóttkví eftir að koma heim á föstudegi, sem var óþarfi á miðvikudegi.

Það eru ekkert sérstaklega miklar líkur á að við hin höfum smitast hér heima áður en hann kom, en það er samt margfalt líklegra en að hann hafi komið heim með smit.

En það er auðvitað aldrei hægt að vita fyrir víst – það þarf ekki nema eitt tilfelli.

Og auðvitað tökum við þetta alvarlega.

Við reynum okkar besta til að fylgja þessum leiðbeiningum, sér baðherbergi, hann kemur ekki nálægt matreiðslu, situr oftast amk tvo metra frá okkur og þegar hann þarf að nota sameiginlega sturtu er hann með sérstakt handklæði og þrífur alla fleti vel.

Við erum stöðugt að þvo okkur vel og vandlega um hendur og notum handspritt þar fyrir utan reglulega. Það er erfiðara að snerta ekki andlitið, nef, munn og augu – mig hefur aldrei klæjað eins mikið og síðustu daga – eða amk. hef ég ekki tekið sérstaklega eftir því fyrr!

En þetta er kannski ekki einfalt. Ef veiran getur lifað af einhverja daga í andrúmslofti og á hinum og þessum sameiginlegum snertiflötum [þrátt fyrir að við reynum stöðugt að þrífa]… þá eru leiðirnar óteljandi. Það er einfaldlega útilokað að vera fjögur á heimili, þó þokkalega rúmt sé, án þess að það komi upp mörg tilfelli á dag þar sem smit getur borist á milli.

Að halda tveggja metra fjarlægð þannig að við séum ekki nær hvert öðru í 15 mínútur (eða meira) er ekkert vandamál.

En að passa upp á alla hugsanlega snertifleti, þar sem helv.. veiran gæti lifað í einhverja klukkutíma, jafnvel daga… það er orðið svolítið erfitt. Við þvoum okkur vel um hendur, en svo þarf að skrúfa fyrir kranann. Og opna dyrnar. Matarílát, glös, borðfletir, fjarstýringar, kaffivélin, hurðin á ísskápnum…

Það er væntanlega mjög auðvelt að hreinlega „bilast“ á að hugsa um þetta endalaust. En þá er líka fínt að hafa í huga að við „megum nú alveg vera til“ og það má alveg hafa „heilbrigða“ skynsemi á bak við eyrað. Nota tímann til að smakka vel allt rauðvín í húsinu, gera endurteknar stikkprufur á Whisky og svo auðvitað Bjór! (og tékkneska Budvar og…)

Það er helst að við söknum barnabarnsins, Jónatans, reyndum að spjalla í „fjarfundi“ en hann var ekki alveg að átta sig á þessu.

Í öllu falli, vonandi höfum við gert nægilega mikið til að hindra hugsanlega smit, bæði frá Viktori til okkar og ekki síður frá okkur til hans.

[PS. þessi færslu er hugsum sem gagnrýni á einn eða neinn, ég styð sóttvarnalækni og hans fólk, finnst sjálfsagt að hlusta og taka mark á leiðbeiningum og hef enga þolinmæði fyrir sjálfskipuðum sóttvarnarsérfræðingum… mig langaði hins vegar aðeins að punkta hjá mér þessa upplifun]

Jólakort / Seasons greetings 2019

Jóla- og áramótakveðjur úr Kaldaseli 13

Seasons greetings from Kaldasel

Árið var nokkuð viðburðaríkt, bæði góðar og miður góðar minningar tengjast 2019.

Jónatan Edvard, fyrsta barnabarnið, fæddist í vor. Foreldrarnir, Elina og Guðjón Heiðar fóru með hann til Riga í sumar, þar sem fjölskylda Elinu býr. Skírnin var svo í byrjun ágúst og við fórum öll til að vera viðstödd og hitta fjölskyldu Jónatans Edvards þar, ógleymanleg ferð og veislan sérstaklega eftirminnileg.

Viktor Orri varði doktorsritgerðina sína í haust og við fórum með honum til Southampton þegar vörnin fór fram og notuðum tækifærið, tókum á okkur smá krók og heimsóttum ættingja Iðunnar í Wivenhoe á Englandi.

Alexandra blómstrar í borgarstarfinu, fleiri verkefni og meiri ábyrgð bættist á árinu.

Iðunn ákvað að hætta sem sjálfstætt starfandi sálfræðingur í lok ársins og færir sig yfir til Þjónustumiðstöðvar Breiðholts á nýju ári.

Valli hélt upp á sextugsafmælið í byrjun ársins.

Eitthvað af ferðalögum settu svip á árið, fyrir utan ógleymanleg ferð til Riga, Tallinn og Stokkhólms, þá brá okkur fyrir í Kaupmannahöfn, Manchester, Durham, Southampton, Wivenhoe, Munchen, Marbella, Edinborg, London og Amsterdam.

Í desember lést Sylvía, mamma Iðunnar, eftir erfiðan heilahrörnunarsjúkdóm. Þá kvöddu nokkrir góðir vinir og ættingjar á árinu.

2019 was an eventful year, both good and sad memories.

Jónatan Edvard, our first grand child, was born in May, The parents, Elina & Guðjón Heiðar took him to Riga for the summer. He got his name in early August and the whole family went to Riga for christening and celebration. A great trip and so nice to meet Jóntan’s Edvard’s family in Riga.

Viktor Orri got his PhD. in Political Science at the University of Southampton this autumn. We went with him to Southampton, taking a detour to visit some of Iðunn’s English relatives in Wivenhoe.

Iðunn will start at at new job in our local support service in the new year.

Valli celebrated his sixtieth birthday in February.

Of course some travelling marked the year, Copenhagen, Manchester, London, Marbella, Riga, Tallinn, Stockholm, Amsterdam, Munich, Wivenhoe, Southampton, Durham and Edinburg all „benefitted“ from our presence.

Alexandra is taking on more responsibility each year for the Reykjavík city council.

In December, Sylvía, Iðunn’s mother died as a result of an unknown brain disease. The year was also marked by far too many deaths of good friends and family members.

Takk fyrir liðin ár, hafið það sem best yfir hátíðirnar og á komandi árum!

Thank you all for lovely meories and all the best in coming years.

Iðunn & Valli

Durham, Edinborg

Ferð til Viktors í Durham og svo með honum til Edinborgar.

Til Durham

Til Keflavíkur og flug 11:20 til Manchester. Lestarferðin féll niður og næstu seinkaði þannig að við náðum ekki til Durham fyrr en hálf níu.

Biðum á Radison hótelinu í bjór á meðan og þurfti að vinna fyrir ISAL á meðan.

Tékkuðum inn á fínt hótel, Townhouse, og drifum okkur á ítalska Spaghettata.

Frábært að hitta Viktor og ekki spillti að við fengum frábæran mat, þar sem forréttadiskurinn fór ansi langt með að „fylla“ okkur, þeas. af mat.

Svo á stúdentabar að fylgjast með niðurstöðum bresku kosninganna.

Durham

Heimsóttum Viktor eftir einfaldan morgunmat á ítölskum veitingastað, kastalinn verulega flottur og dómkirkjan all svakaleg.

Fórum 325 þrep upp í turninn, sem tók aðeins (heldur betur) í…

Svo þurfti Viktor að kenna, ég þurfti að vinna og Iðunn fór í augnháralitun.

Vinna fyrir ISAL dróst og ég náði ekki kynnisferð um kastalann, en Iðunn fór og hafði gaman af.

Þá að hitta samkennara og samstarfsfólk Viktors á einum barnum, Viktor dró okkur meðfram ánni, átti að vera betri leið – en reyndist rosalega löng og í myrkri.

En gaman að hitta félaga Viktors.

Fórum svo að borða á Court Inn, fengum einhvers konar jólamatarhlaðborð sem var svo sem allt í lagi.

Kíktum svo á bar í nágrenninu og gripum einn bjór fyrir svefninn.

Til Edinborgar

Morgunmatur á hótelinu og svo til Viktors að pakka með honum og út á lestarstöð. Lítið af leigubílum, allir nemendur bæjarins á leið heim í jólafrí.

En við náðum tímanlega til að komast að því að lestinni hafði seinkað um korter.

Fín lestarferð og að mörgu leyti mun skemmtilegra að ferðast með lest en flugvél.

Mættum til Edinborgar um hálf fjögur, tókum leigubíl upp í íbúð, sem var nokkuð fín, en í hreinræktuðu íbúðahverfi, hvorki kaffihús né sjoppa.

Fórum á jólamarkaðinn en það var eiginlega skítakuldi og við entumst ekki lengi, samt jólaglögg („mulled wine“) og pylsur og slátur.

Svo áttum við borð á La Piazza, fengum frábæran mat, gripum einn bjór á veitingastaðnum við hliðina, en létum gott heita.

Edinborg

Fórum í fínan morgun mat á The Brunch Company, svo að versla.

Það var búið loka dótabúðinni sem við höfum treyst á síðustu ár, en þeir höfðu bjargað einhverju dóti og við fundum eitthvað fyrir flesta.

Fengum þær fréttir að Ásgeir hans Sæma hefði dáið um morguninn.

Sendum Viktor upp í íbúð með árangurinn eftir einn bjór og héldum svo áfram. Fundum eitthvað af fötum, meiri bjór og svo í MS og þaðan yfir í „outlet“.

Hittum svo Viktor á barnum að horfa á Arsenal tapa illa fyrir Manchester City yfir barmat.

Röltum svo yfir í gamla bæinn en lítið opið og eftir einn bjór á White Hart Inn fórum við upp í íbúðina sem var orðin verulega mikið kynnt.

Svo á Rhubarb í Prestonfield.

Alltaf verulega sérstakt að koma þangað, ótrúlegt umhverfi, frábær matur og settumst upp í setustofu í drykk eftir matinn.

Heim

Það var kannski smá kúnst að pakka en þetta hafðist, einfaldur morgunmatur, við Viktor fengum okkur nudd og svo yfir í hádegismat á næsta bar.

Þá var kominn tími til að fara upp á flugvöll, tók smá tíma að skrá og skila töskum, náðum samt einum bjór fyrir flug, en náðum lítið sem ekkert að bæta við gjafakaupin.

Flugið heim fínt og ég náði í lokatímann í fótboltanum.

Orientu Im Culus

Við Fræbbblar tókum þátt í tónlistarhátíðinni Orientu Im Culus í Egilsbúð á Neskaupstað..

Það stóð til að við tækjum þátt í fyrra, en óvænt óveður kom í veg fyrir að við kæmumst austur.

En fínt veður núna, flug til Egilsstaða nokkuð snemma og komum okkur fyrir á hóteli Hildibrand eftir að hafa kíkt á Egilsbúð.

Í stuttu máli þá var þetta stórskemmtilegt kvöld.. Máni and the Roadkillers voru fyrstir, svo Gróa, þá DDT Skordýraeitur og loks við Fræbbblar.

Ég sá ekki betur en að þeir sem kíktu við hafi skemmt sér vel.. sennilega kom Gróa flestum skemmtilega á óvart, var reyndar búin að heyra nokkur lög, en óvenjuleg og kraftmikil ung hljómsveit… yljar alltaf eitthvað við að upplifa svona! Okkur gömlu mönnunum og konu í hinum hljómsveitunum gekk nokkuð vel, þó ólíkar væru og samsetningin mjög vel heppnuð.

Þetta voru fyrstu hljómleikar okkar Fræbbbla á Austurlandi og við tókum (að ég held / vona) ágæta blöndu af nýju, glænýju, gömlu og eldgömlu efni og eitthvað þar á milli. Svo sem ekki mitt að dæma um hvernig til tókst, en við skemmtum okkur vel!

Það var svo sjálfgefið á barnum eftir hljómleika að stefna á sambærilegt kvöld þegar líður á veturinn í nágrenni Kópavogs. Strax farinn að hlakka til.

Já, og ekki má gleyma að þakka fyrir okkur, alltaf gaman þegar fólk er tilbúið að leggja á sig vinnu til að koma hlutum í verk, félagar okkar í DDT eiga sennilega mestan heiðurinn af þessu, en það koma auðvitað margir að, hljóðmenn, sala, akstur og græjur – allt þarf þetta að vera í lagi. Og ekki spilltu góðar móttökur á hótelinu fyrir.

 

Doktorsvörn og fleira

Miðvikudagur – Stanwell

Ég hafði hugsað mér að reyna að vinna á Stanwell hótelinu, rétt hjá Heathrow í tvo daga, Iðunn kom upp úr hádegi og hafði af að mæta þrátt fyrir smá rugl með að panta Uber.

Var samt hálf lasinn, en náði að gera það sem lá fyrir.

Kannski er það dæmigert fyrir staðinn að TripAdvisor var með Annies Well sem „#1 of 2 things to do in Stanwell“ – og fékk bara þrjár stjörnur af fimm.

Það var lítið um bari í nágrenninu, sá fyrsti sem mælt var með var greinilega farinn hressilega á hausinn, Swan var allt í lagi en svo fundum við annan sem var með fullt af leikjum. Horfðum á meistaradeildarleiki og svo upp á hótel að borða.

Maturinn þar kom skemmtilega á óvart, fyrsta flokks veitingastaður.

Fimmtudagur – Stanwell

Meiri vinna en gekk vel og ákvað að láta það nauðsynlegasta nægja. Kíktum aðeins í verslunarmiðstöð seinni partinn yfir í nálægt þorp, svo á íþróttabarinn okkar að horfa á Arsenal – Standard Liege og aftur á veitingastaðinn á hótelinu.

Föstudagur – Wivenhoe, Helen & Tony – og Viktor

Við höfðum skipt um skoðun og ákveðið gleyma lestarmiðum frá Heathrow til Wivenhoe og taka bílaleigubíl í sex daga.

Þannig að við fórum upp á Heathrow sóttum bílinn og keyrðum til Wivenhoe, þar sem Tony & Helen búa.

Tony sótti Viktor upp á lestarstöðina, en hann var að koma frá Durham.

Það gekk óvenju illa að keyra, mér hafði gengið vel fyrir 30 árum að keyra í vinstri umferðinni, en einhver blanda af því að þurfa að skipta um gír með vintri hendi, bíllinn vildi helst ekki fara í annan gír og svo reglur um hringtorg sem ég er ekki vanur urðu til þess að það var engan veginn þægilegt að keyra.

En.. hvað um það.

Tony fór með okkur í gönguferð meðfram ánni og við hittum svo á Helen áður en við kíktum á bátinn hans Tony og fórum á uppáhaldsbarinn þeirra.

Eftir tvo bjóra var farið heim til Tony og Helen í frábæra böku sem Tony hafði undirbúið, mun betri en hefðbundin pöbbabaka.

Sátum svo að bjór og Whisky sumbli eitthvað fram eftir.

Laugardagur – Colchester, Southampton

Alvöru morgunmatur hjá Tony og Helen og svo á smá bæjarrölt.

Heimsóttum Essex háskólann og svo inn í miðbæ Colchester. Colchester kom skemmtilega á óvart, enda mikil saga og ekki spillti að Tony var einstaklega vel að sér og hafði mjög gaman af að segja frá.

Kaffi og svo pizza áður en við lögðum af stað til Southampton.

Það gekk svona og svona en hafðist undir kvöld.

Við létum hamborgara og svínarif duga í kvöldmat enda sein fyrir og þreytt og við Viktor hálf lasnir..

Sunnudagur, fótbolti og bjór

Það var engin leið að sjá Arsenal leikinn í sjónvarpi, við hættum við að fara á völlinn að sjá Southampton – Chelsea en kíktum á bar til að horfa á þann leik.

Þaðan á Unity brugghúsið þar sem við hittum nokkra vini Viktors frá Southampton og drukkum þennan fína bjór.

Það reyndist snúið að fara á Amalfi veitingahúsið, flest önnur reyndust lokuð en við fundum að lokum staðinn Harbar sem bauð upp á virklega góðan mat og frábæra aðstöðu. Það eina sem á skyggði var ótrúlegur dónaskapur barþjónsins við Iðunni þegar við ætluðum að panta drykki og sitja úti í ágætri aðstöðu með flottu útsýni.

Gripum einn bjór niðri í bæ, þar sem við hittum Elisu, fyrrum meðleigjanda Viktors í einum bjór fyrir svefninn.

Mánudagur

Við Viktor þurftum aðeins að vinna, en kíktum á smá bæjarrölt fundum jakkaföt fyrir Viktor og eitthvert smá dót.

Svo á sjávarsafnið í Southampton, aðallega Titanic hluta þess.

Hittum nokkra vini Viktors á mexíkóska staðnum Wahaca, frábært matur sem setti mexíkóskan mat í nýtt samhengi fyrir okkur Iðunni.

Einn bjór fyrir svefninn á skemmtilegum bar með fína útiaðstöðu.

Þriðjudagur – Doktorsvörn

Þá var komið að stóru stundinni, sjálfri doktorsvörninni.

Við fórum snemma af stað, á bílnum, Viktor þurfti að sækja dót sem hann hafði skilið eftir og síðan upp í háskóla í morgunmat.

Við Iðunn máttum ekki fylgjast með og sátum með morgunmat og kaffi og meira kaffi á meðan Viktor varði ritgerðina.

Það gekk vel og svo gripum við hádegismat með lykilfólkinu í náminu, og prófdómurum – frábær matur en salurinn eins og gufubað þar til mér datt í hug að biðja um að kveikja á loftræstingunni.

En virkilega gaman að hitta þá sem hafa verið leiðbeinendur og samverkamenn Viktors þessi ár.

Viktor var hins vegar hálf lasinn og fór að sofa eftir hádegismatinn. Ég reyndi að vinna aðeins en við sátum á hótelbarnum þar til komið var að því að hitta vini Viktors.

Viktor hafði boðað til hittings á háskólabarnum og þar mætti talsvert af félögum en einhverjir voru veikir og náðu ýmist ekki eða stoppuðu stutt.

Við Iðunn fórum svo á ítalska La Tavernetta en Viktor fór að sofa, enda alveg búinn á því.

Miðvikudagur – heim

Slakur morgunmatur á hótelinu og svo með bílinn upp á Heathrow. Við ákváðum að fara fyrst með töskurnar á brottfararstað og skila svo bílnum.

Það rétt hafðist að skila bílnum tímanlega eftir að villast um hringtorginu í kringum Heathrow í boði Google Maps.

Okkur Iðunni leist ekkert á að hanga á eina barnum fyrir framan öryggisleitina, þannig að við pöntuðum Uber og fundum alvöru bar í nágrenninu (auðvitað rétt hjá þeim stað þar sem við höfðum þurft að skila bílnum) og sátum þar í bjór og kaffi í nokkra tíma áður en það var kominn tími til að fara aftur upp á flugvöll.

Þar fórum við inn í flug og Viktor tók sína lest til Durham.

Flugið heim var fínt, fyrir utan þurrt loftið í vélinni, Alexandra sótti okkur upp á flugvöll… þreytt og lúin en gott að vera komin heim.

Októberfest í Munchen

Til Munchen

Þá var komið að Októberfest með Sval. Ég hafði frestað fluginu út vegna jarðarfarar Halla og hafði pantað flug gegnum Varsjá með mjög litlu svigrúmi.

Flugið átti að vera hálf eitt eftir miðnætti.

Það hjálpaði ekki að fyrra flugið var sett á hálftíma seinna en ég hafði gert ráð fyrir og seinkaði svo um annan hálftíma. Enda var þessi samsetning ekki í boði á venjulegum leitarsíðum vegna stutts tíma á milli. Vélin lenti 5 mínútum fyrr og það var 5-10 mínútna seinkun á seinna fluginu þannig að ég rétt náði að hlaupa upp á efri hæð og nánast út í enda.

Ég náði ekkert að sofa á leiðinni þrátt fyrir einbeittan vilja og var orðinn ansi þreyttur þegar vélin lenti í Munchen um níu leytið um morguninn.

Leyfði mér að taka leigubíl upp á hótel, ætlaði að taka Uber en sá fann mig ekki.

En ég náði morgunmat og fékk að leggja mig í tæpa tvo tíma áður en við lögðum af stað til Augsburg að horfa á heimamenn spila við Bayern Leverkusen.

Augsburg

Við fórum sem sagt á heimaleik Augsburg þar sem Alfreð var fyrirliði.

Í stuttu máli sagt þá var þetta með leiðinlegri leikjum sem ég hef séð erlendis, Augsburg mjög slakt og Alfreð, sem var fyrirliði, átti lítið betri dag en aðrir leikmenn Augsburg, sem töpuðu 0-3.

Svolítið sérstakt fyrirkomulag á sölu á mat og bjór.. það var hvorki hægt að greiða með peningum né kreditkortum… þess í stað þurfti að kaupa einhver sérstök greiðslukort sem krakkar með litla fána voru að selja út um allt. Síðan voru allir sölustaðir með sérstaka „posa“ til að taka við greiðslum. Við þurftum líka að setja 2 Evrur á hvert kort til tryggingar. Og til að fá trygginguna endurgreidda og það sem mögulega var eftir á kortinu þurfti að standa í langri biðröð.

Til að bæta um betur þá virkaði kortið hans Óskars ekki, fyrst var okkur sagt að það væri bara einn sölubásinn, en það virkaði heldur ekki á þeim næsta, þannig að ég þurfti að fara í þjónustuverið og fá annað kort.

Við misstum af fyrsta korteri seinni hálfleiks, ekki svo að skilja að mikið hafi gerst á meðan.

En við létum auðvitað ekki pirringinn trufla og keyptum bjór fyrir ónotaðar inneignir, hver okkar stóð uppi með 2-3 bjóra eftir leik.

Kvöldmatur

Um kvöldið mættum við í mat á nokkuð stórum veitingastað Augustiner, fínn bjór, allt í lagi matur.. frekar einfaldur samt, ég bauð upp á snafs í tilefni af fæðingu Jónatans Edvards.

Óskar heimtaði að ég færi upp á hótel fyrir miðnætti enda illa syfjaður. Mér tókst að grenja út að fá einn koktil hjá Valdimar á Brasilískar barnum rétt hjá hótelinu áður en Óskar „rak“ mig í rúmið um miðnætti.

Októberfest

Ég vaknaði í morgunmat, Óskar svaf hann reyndar af sér, en fór svo beint að sofa aftur.

Við sváfum til rúmlega tvö.

Við vöknuðum mis hressir, komumst að því að Tóti hafði sennilega drepið einhvern og dreift blóði vel og vandlega um herbergið þeirra Gísla.

En svo var haldið á hátíðina sjálfa. Fyrsta pylsan fór eitthvað illa í Óskar, kannski hjálpaði kokteilabarinn kvöldið áður ekki til.

En við áttum borð í einu stærsta tjaldinu (ef tjald má kalla) á Októberfest hátíðinni.
Ótrúlegt að sjá, að því er virtist, frekar „litla bóga“ karla og kvenna bera 10 líters bjórkönnur allt kvöldið.

Inni í verðinu vor tveir líters bjórar og hálfur kjúklingur… hálfur kjúklingur er bara hálfur kjúklingur, ekkert meðlæti.

Okkur var ráðlagt að leggja til 1,06 Evrur í þjórfé á hvern drykk og jafnvel eitthvað ríflega í fyrstu ferð.. sem við gerðum… en skondin upphæð!

Það koma um sex og hálf milljón ferðamanna á Októberfest og hver þjónn þénar um þrjár fjórar milljónir þessar vikur.

En… mjög gaman að koma og upplifa, en að einhverju leyti minnti stemmingin á þjóðhátíð, almennur samsöngur og dansað uppi á borðum… sem sagt ekki mikið fyrir mig.

Við Óskar fórum (og sennilega fleiri) upp á hótel um tíuleytið og til þess að gera snemma að sofa, amk. vel fyrir miðnætti.

Mánudagur

Morgunmatur og svo röltum við Óskar undir leiðsögn Júlla niður í miðbæ… slepptum Hop-On-Hop-Off ferðinni sem flestir aðrir mættu í…

Við Óskar gripum svo fínan hádegismat á ítalska OhJulia.

Mig vantaði eitthvað smádót en Óskar fór upp á hótel. Ég ákvað að kíkja í nudd enda hálf aumur, síminn dó, ég var týndur, fann nuddstofuna… frekar klént axla og baknudd, hefði betur gefið mér betri tíma til að velja, td. daginn eftir.

En svo fórum við á ítalskan stað um kvöldið, allt í lagi matur og svo upp á hótel að horfa á Manchester United – Arsenal.

Einhverjir drykkir eftir leik en ekki mjög lengi og lét ekki Gísla + Tóta draga mig á fætur um hálf þrjú um nóttina.

Þriðjudagur, til London

Aðrir úr hópnum áttu flug heim upp úr hádegi, en ég átti ekki flug fyrr en um kvöldið.

Enn hálf þreyttur og hálf lasinn, fékk tvo aukatíma á hótelinu, sem ég nýtti vel, smá rölt, og fann einhvern bar sem átti að vera frábær, Schiller Brau, allt í lagi bjór en mér leist ekki á matseðilinn þannig að ég fór á þýska veitingastaðinn, rétt hjá hótelinu. Þau sögðust vera með bestu svínaskanka í bænum, ég ákvað að prófa – frekar en að grípa snitsel eins og Iðunn hafði mælt með. Jú, jú, fínn svínaskanki, en svolítið yfirþyrmandi fitubragði þegar á leið.

Fínt flug með Lufthansa til London um kvöldið.

En svo var ekki hlaupið að því að fá leigubíl. Flestir venjulegu leigubílarnir neituðu að keyra mig á hótelið, sem var rétt hjá Heathrow, vegna þess að ferðin var of stutt. Að lokum fannst einn sem var til í að keyra mig gegn margföldu gjaldi en ég var orðinn fúll og ákvað að panta Uber. Síminn var með batterí í 14% þegar ég pantaði en ákvað að tæma batteríið um leið og ég var búinn að panta. Ég náði nú samt númerinu á bílnum og beið og beið, en hann kom ekki. Kom seinna í ljós að ég hafði ekki séð skilaboð um að hittast á öðrum stað.

Ég var auðvitað ekki með millistykki fyrir breskar innstungur, Iðunn var væntanlega með nokkur daginn eftir og ekki hlaupið að því að ná að hlaða.

Að lokum fann ég Costa þar sem USB tengi var í boði, keypti kaffi, náði að hlaða símann, panta Uber og var kominn upp á hótel tveimur tímum á eftir áætlun.

Amsterdam, IBC+ 2019

Ég bókaði flug og tók frá hótel með góðum fyrirvara þegar ég átti von á að eiga eitthvert erindi á IBC. Það fór reyndar þannig að ég átti lítið erindi, en við ákváðum að Iðunn kæmi líka og að við myndum kíkja til Amsterdam

Föstudagur

Við flugum í sitt hvoru lagi til Amsterdam, Iðunn klukkutíma á eftir mér, þannig að hún drakk aukabjór í Keflavík og ég drakk aukabjór í Amterdam.

Það tók smá stund að finna leigubílinn sem fylgdi hótelinu, fínasta hótel..
Svo yfir á Brouwerij ‘t IJ bjórgjarðinn í smakk og meiri bjór.

Svo niður í bæ, smá stopp á Dam, svo á De Wildeman og þá matur á Il Vecchio Pacioccone. fengum okkur fína forrétti, svo eina nautasteik saman sem við náðum ekki að klára.
En Iðunn var orðin lúin og ég þurfti að skipta um skyrtu eftir rauðvíns yfirhellingu.

Iðunn fór að sofa um tíu, ég fór á smá flakk, De Bekeerde Suster, „skrifstofuna“ þar sem ég hitti slatta af liði… svo í smá póker á Holland Casino þar sem ég tapaði 50 evrum í restina, frekar ósanngjarnt að mér fannst.

Laugardagur

Við byrjuðum daginn með morgunmat á hótelinu, reyndar smá rugl á pöntuninni, en svo yfir á IBC, svo sem ekki mikið spennandi, en BBC var með áhugaverða tilraunastarfsemi, flottir risa 8K skjáir, hitti RtSoftware.. en annars ekkert sérstaklega spennandi.

Þannig að ég dreif mig niður í bæ, fann Iðunni í bjór á Dam horninu, svo yfir í bjór á einni brúnni og annar á Proeflokaal Arendsnest.

Kíktum upp á hótel áður en við fórum á Mr Porter, með smá viðkomu á Kiterion, en maturinn frábær á Mr Porter, ma. nautasteik með Foie Gras, þjónustan til fyrirmyndar og umhverfið flott, en óþolandi hávær „teknó“ tónlist. Voum kannski aðeins of dugleg í kokteilum og Whisky drykkju.

En yfir á „skrifstofuna“ (Eruopub) þar sem við hittum aftur eitthvað af fólki, svo á barinn sem Rt Software sátu á, og sátum að sumbli fram eftir.

Sunnudagur

Ég var aðeins lúinn, en Iðunn fór snemma af stað, rétt náði flugi eftir að hafa verið í vandræðum með að borga leigubílinn.

Ég tók smá rölt um bæinn, fann nýtt brugghús, Prael, á besta stað, finn bjór og ótrúlegt að hafa ekki fundið áður. Tók reyndar einn Heineken við síkið áður.

Einn Kwak Cafe Belgique áður en ég fór upp á flugvöll, frekar tæpur á tíma en þetta hafðist.

Þurfti svo að bíða talsvert í Keflavík eftir Iðunni, vissi það reyndar fyrir, en fluginu hennar seinkaði þannig að biðin varð eitthvað lengri. Horfði á restina á Breiðablik-Valur í kvennaboltanum, í símanum, þar sem Blikar jöfnuðu á síðustu sekúndu.